فیروزکوه ،مهد علم و معرفت ،اورانیوم غنی شده با اصالت

فیروزکوه مهد علم و معرفت

اورانیوم

کشورم تاج بر سر دنیا

وخدا بود حاکمِ همه جا

خارو گل در کنارِ هم بودند

غمگساران و یارِ هم بودند

مهربانی تمامِ زیرو بمش

بخشش و مهرو لطف پیچ و خمش

همه با هم رحیم و بخشنده

با گدایان رفیق ، دارنده

آبِ جویَش چو می گوارا بود

بوستانهاش بِکرو زیبا بود

جشن میشد تمامِ ملّت شاد

بود قلب همه زِ مهر آباد

دشمنی بود در کمینِ صفا

منتظر تا به هم زند ما را

انتظارش به سر رسید آخر

نفرتش بر ثمر رسید آخر

شده پیدا گروه نادانان

دشمن از بودشان شده شادان

روزو شب بوده در پی نقشه

وقتشان صرف در طیِ نقشه

بوده دائم بهانه در لب ها

شده جمع در تمامیِ شب ها

توطئه پشت توطئه آنها

مینمودند شهرو ده ، هرجا

کرده بسیار کارهای سیاه

بوده اعمالشان ریا و گناه

غیبت از این و آن چه آسان بود

زشتکاری چه مفت و ارزان بود

برده بر دشمنانِ ما اخبار

فاش کرده برایشان اسرار

دشمنانِ حقیرِ بیرونی

مدّعی اینکه چندی و چونی

با رفیقانِ خود شدند یکی

دشمنی هایشان همه الکی

سازمانی که بود بینِ ملل

گشت عامل برایِ امرِ خلل

بی وفا بی تعهّدو رسوا

بوده برنامه ها زِ امریکا

هر بهانه که میشد از آنها

رشد میداد خالق اینجا را

هرچه کاویده جستجو کردند

غیرِ پیمان نبوده بو کردند

دسته جمعی شدند با هم تا

کرده کم رویِ ملّتِ ما را

ورشکستندو وضعشان درهم

شده مستاصل از غلط ها هم

ما چو کوهی به جای خود ماندیم

بذر رشدو ترقّی افشاندیم

رهبر نازنین ما کوشید

چشمۀ نورشان به ما جوشید

علم ساطع شدو پراکنده

شیعه از علمشان شده زنده

عطر گل بودو خوبی و تقوا

شادمانی و مهرو شورو توا

جمعیّت بودو وحدت و غوغا

دست حق در کرانه ها پیدا

هرچه آنها بدی به ما کردند

آبرو را زِ خود هوا کردند

خلق چون دید دشمنان بزرگ

کرد تدبیر و خود نموده سترگ

راه دانش و علم را رفتند

تکیه بر دانش خودی کردند

بر شکاف اتم کمر بستند

عهدو پیمان نفر نفر بستند

کار کردندو روز و شب پیکار

تا خرد کرد چشمِ دل بیدار

تربیت شد جوان دانشمند

یک جوان نه ،هزار هزار هم بند

تا که آخر غنی شد از آنها

قطعه های اورانیوم اینجا

مات ماندندو باورش هرگز

مقصد ما و آخرش هرگز

توطئه هست پشت یکدیگر

این شود حل شروع یکی دیگر

من یقین دارم عاقبت آنها

دامشان میفتد به دست و به پا

ذرّه ذرّه نشانه اش پیدا

کرد لطفِ خدایشان رسوا

خودشان در میان یکدیگر

بوده درگیرِ کارهایِ دگر

آن عموسام لعنتی همه جا

بس دخالت نموده و بیجا

هست او عاملِ نفاق و خطا

جنگ ها از وجود او برپا

چارسویِ زمین زِ او سوزد

آتشش عالمی برافروزد

حال با لطفِ خالق یکتا

نوبت مرگ او رسد حالا

نودو نه خرابِ خراب

یک زِ آنها سوارِ اسب و شراب

آتشی هست زیرِ خاکستر

دیر یا زود رفته در بستر

مطمئنّم که خالقِ یکتا

میرساند کمک به مردمِ ما

دستِ او رو شود به دنیا هم

روسیاه مانده پست و تنها هم

ماکه از دین و حق سخنگوئیم

از بدی بد وَ زشت میگوئیم

گرکه باهم وَ زورِ هم باشیم

متّحد بوده جورِ هم باشیم

مثلِ نهضت و وقتِ جنگ و جدال

ظاهراً بود بردن امرِ محال

بارِ دیگر برنده و شادیم

دستِ وحدت وَ همدلی دادیم.

احمدیزدانی

شَبری شَبَر

خفته در دامان البرزِ کهــــن ،فیـــروزکـــوه

مردمانش ساده دل ،سخت و مقاوم مثل کوه

هســت شهـــر صخــره ها وقلّه های بینظیر

شهـــرِ آهو ،چشمه ســـاران و بزرگانِ دلیر

از بزرگان غیـــورو نامـــور بالنــــده اســت

شهرو ده از عطرگیسوی شهیدآکنـده اســت

عارفان وپارسایانش درخشان چـون نگیــن

غرقِ نورِ معرفت همــراه با عشــق ویقیــن

هســت اســـرارِ فــراوان در محــلّلات و گذر

رازها دارد درون سینـــه از(شَبــری شَبَــر)

چندسالی رو به نوســـازی و وسعت میرود

قلـــب مـــردم از برای نام ایـــران می تپـــد

احمدیزدانی

firouzkooh

قطعه ای از آسِمان رویِ زمینی ،شهــــــرِ نور

مهدِ مهرو معرفت ، فیروزکوه ، شهـــرِ غــــرور

قلعه ها وُ صخره هایت مثلِ مـــردانَت اصیـــل

قُلّــه هــایت بانوانِ باحیـــا ، زیبـــــا ، چــو حور

بستـــه از دیوِ سفیــــد اسفنـــدیارانِ تو دست

اختــرانی بس شجاع از سینه ات   کرده ظهور

بــوده ای دروازه ی ری از زمـــانهــــای کهـــن

جـــان پنـــاه بودی برایِ مردُمـــــانِ ضــــدِّ زور

در تو وَشتین* خفته از دیمه* گوهرها در دلش

چشمِ بیــــدارِ زمیـــن بودی ، نگهبــــانِ عبـــور

در همــــه دوران نبــــودی تو تیـــــولِ این و آن

مستقلّ و سربلندی ،چارفصلـــت جـــورِ جـــور

زیستـگاهی بس تمــــاشائی زِ دورانِ  عَتیـــق

صبحگاهِ تنگــــه واشی*عصــــرِ زیبـــایِ لَـزور*

خفتـــه در آغـــوشِ تو آرام انســـانهـــــایِ پاک

حضــرت اسماعیلِِ* تو ،تابنده اختر ، پر سُــرور 

خاکِ پاکـش شیعیان را چون بقیعی دیگر اسـت

می درخشــد ، در رکابش رود میرقصـد به شور

معـــرفت مــی بارد از آن آستـــان و آسمـــــان

زائــران در پـــای بوسنــــد از رهِ نـــزدیـک و دور

هســت رودافشـــانِ تو بیت الــمقــدّس ، نازنین

گــرچه ماند اکنون جدا ،می یابد او قطعـاً حضور

گفــت یزدانی بــه عـــالـــــم با تمــــــامِ بـاورش

بازمیگــــردد پرستـــــو ، نیسـت روزِ وصـــل دور .

احمدیزدانی

کوتوال

پانوشت

*وشتین=منطقه ای باستانی در فیروزکوه

*لزور=از روستاهای زیبای فیروزکوه ونمونه در کشور

اسفندیاران= از طوایف اصیل فیروزکوهی

شجاع= از طوایف اصیل و کنایه از جناب دکتر شجاع رئیس اسبق دانشگاه آزاداسلامی فیروزکوه و اکنونِ رودهن و از شخصیّتهای علمی مطرح در جهان

حضرت اسماعیل=برادر حضرت رضا(ع)و فرزندامام هفتم حضرت موسی ابن جعفر(ع) که مدفن پاکش در فیروزکوه محل زیارت شیعیان وعاشقان اهلِ بیت علیهم السّلام میباشد.

رودافشان= از روستاهای فیروزکوه که اخیراً به شهر دیگری واگذار شده است.

http://www.deemeh.blogfa.com

kootevall.blog.ir

kootevall.blogspot.com

kootevallekhandan.blogspot.com

balengah.blogspot.com

عین خودم

عالم همـــه یک طــرف و یاران طــرفی

من هستم و عدّه ای رفیق عین خودم

خواهیم شود جهان گلستان چو بهشت

دست و دلِ بازو در مضیـق ٬عین خودم

با وضع که عالی است و دستـان خالی

هستند به مردمان شفیق ٬عیـن خودم

ارباب که بینهــایت اســت از همــه چیز

در بخشش خود هست دقیق ٬عین خودم

(کوتوال خندان)

فیروزکوه

بنام خدا

---

چـــو ارتفـــاع گـــدوک* و بلنــدی وزنا*

قشنگ و پاک و بزرگی بقــدر یک دنیـا

نواسِ* چشمِ تو همچون نسیم کوهستان

ترانه هـــا بنشــــاند به دیده ی انســــان

به گوشه های هرانده* ،کناره ی نمـرود*

وَ شورو دشتی وماهورنغمه ها و سرود

بگوش میرسد ،هر لحظه بلبلان هستنــد

به بزمِ دلکش البرز سرخوش و مستنــد

درون قلعــه ی کافــر* شده زِ دین غوغا

به آبِ جاری زَرمــان* و تنـگِ سَــر اِنزا*

به زیر کوه بلند تو حضرت اسماعیــــــل*

نظاره گــربنشسته به مـــــردمان اصیــــل

تمام عزّت ما از امامـــزاده ی مــــاســـت

که سرورِ همه وَ عضو خانواده ی ماست

وجــــود مــــدفن پاک و بقــــاع نــورانـی

همیشه منبـــع نور است و خیـــرِ قـــرآنی

تمـــام گفـــت و شنـــود از کرانه و رودت

چــوقطــــره ایست زِ دریایِ رودِ نم رودت

زِ مـــردمی که به پاکی فســانه هــــا دارند

به مهــــربانیِ خـــود بر کـــویــر میبـــارند

هـــرآنچه گفتــه شـود اندکی زِ بسیار است

یقین به مردمِ شاکــر خــدایشـــان یار است

تـو نـامِ نامـیِ فیــروزکـــــوه وَ تاج ســـری

بــه میـزبـانی( فــرزنـد عشــــق*) مفتخــری

(احمدیزدانی)

گدوک=از روستاهای خوش آب و هوای فیروزکوه٬در دامنه های جنوبی البرزمرز استان تهران و مازندران

وَزنا=ازروستاهای فیروزکوه

نواس=از مرغزارهای فیروزکوه

کافرقلعه=از مکانهای قدیمی فیروزکوه

زَرمان=از روستاهی فیروزکوه

سرانزا=از روستاهای فیروزکوه

هرانده=از روستاهای فیروزکوه

نم رود=از رودخانه های پرآب فیروزکوه که اخیراً سدّی نیز برآن ساخته اند