درباره من
تنگه ی واشی ام و گردنه ی حیرانم **
مستیِ نیمه شب و ذکرِ سحرگاهانم **
نازِ دنیایِ بَنانَم ، هنرِ فرشچیان **
شعرِ پروین و فروغم ، قدحِ قوچانم **
غزلِ حافظم و مثنویِ مولانا **
تختِ جمشیدم و چون گوشه ای از ایرانم**
مِی خوری باده فروشم ، دلِ عاشق دارم **
بنده ای منتظرم ، کولیِ سرگردانم **
بُرجِ میلادِ نگاهم به جهان انسانیست **
کوتوالم من و از خطّه ی کوهستانم **
(من احمدیزدانی هستم)
ادامه...
shah shodan che asan
بنده شدن چه سخت است ، شاه شدن چه آسان
باختـــنِ به عشــــق اســـت ، بردنِ گـویِ ایمان
درکِ وقــــوف کـــــردن ، آمــــدنِ به مشعـــــر ،
جــــــز قـــــدمی نمـــــانَد تا به جنـــابِ شیــطان
سنــــگ نمیتــــوان زد ، جـــایِ کسـی به ناکس
سنگ بخــود بزن تا ، دیو شـــوَد هـــــراســـان
فــــــرق چــــه میکنـــد تا ، خیـره سَریم با خود
سلسله الــذّهب با سلسلــــه هـــــــای عـــــرفان
چشمـــــه ی نور بودن ، ســــاقیِ شــــور بودن
عیدو دِگَر بهانه است ،فطرو غــــدیرو قــــربان
احمد یزدانی
تصویر گر
هســـــت تصویر از تو او تصویرگر
نکتــه هـــــا دارم زِ مــــــو باریکتر
کنــــجِ آغـــــوش تـــو کـــــاخ آرزو
بودنِ با توست مهـــــرو لطــــف او
شادی من از غمِ عشقِ تو هســـــت
از مِیِ رویِ تو هستم ، مستِ مست
لحظه هایم لحظــــه هــایِ یادهاست
کودکِ روحم خــوش از فریادهاست
زیرِ پایت را نگاهــی کــــن ، ببیــن
خاطـــــراتت را بیـــاد آور ، همیــن
من همـان هستم که میـــدادی نــوید
خارِ راهم من ، توئی برمـــن امیـــد
روزگار اســت و دهــــد بالا و پست
قبلـــه گاهت هست اکنون زیرِ دست
راضیـم از یک تــوجّـــه ، یک نگاه
مــــی کنــــد بیــراهه ها را مهر راه
طنز شیر و شغال
شیری به ملاقـــاتِ شغــــالـــی بیعــــــار
تا دفتــــــــرِ او رفــــــت بــرای یک کـار
اوضـــــاعِ زمــــانه بود وارو وَ شغــــال
شـــــد مصـــدرِ کارو بارِ جنگل وَ شکار
در پشـــــــــتِ دَرِ اطـــاقِ او ، واویـــــلا
اربابِ رجــــــــوعِ بــی شمـــــــارو آزار
تعــریفِ همــــه شغـــــال بودو هنـــرش
حیــــرانــــیِ شیــر ، بینهــــایت ، بسیار
یک تابلو به در نصب که در آن میگفت
تشــــــــریف ندارد از فـــــراوانــــیِ کار
خنــــدید جنــــابِ شیــرو با تندی گفـــت
باید کــــه بمیرم از چنین غـــم ، صدبار
دنیاست به بیوفــــائی اش معروف است
ای تف به زمـــــانه ای چنین لاکــــردار
وقتی که خودش نیست گرفتــار است او
با جــــنّ و پری میکنــــد اکنـــون دیدار
باید که بفکـــر خشتکــــی دیگـــــر بود
او نیســــت برای پای مـــاهــا شلــــوار
دفتر عشق
در دفتـــر عشق ،چــــون ورق پاره شدم
با نمــــــره ی صفــــر ، ردِّ صدباره شدم #عشق
بنیـــانِ بنــــا بـه کــــج نمــــــودم بــرپــا
در قعــــــر جهنّمـــــی دگـــــرباره شــــدم
چون بوالهوسان هرزه از شاخه به شاخ
جستـــم وَ شکست شاخـه ، صدپاره شدم
هـــــرپاره به دریـوزگــــیِ رنـدی رفــــت
سوغات شـــد آوارگــــی ، آواره شــــدم
اکنــــون دگـــــر آمـــــدم نشستم سرِ جای
بخشیده شــــدم به تـوبـه ای ، چاره شدم