گوشه ای از تاریخ فیروزکوه

بنام خدا

(بریده ای از تاریخ فیروزکوه ، بخش خاطرات کودکی)

سال 1346 است ، فیروزکوه شهرداری دارد بنام آقای امیرحسینی ، شهرداری مستاجر یکی از ساختمانهای پدرم مرحوم موسی یزدانی در جوار دبستان پسرانه هاتف و دبستان دخترانه پروین اعتصامی و دیوار به دیوار منزل ماست که در طبقه پائین شهرداری و در طبقه بالا منزل آقای شهردار بوده که بعداً چند سالی بعنوان بخشداری مورد استفاده قرار گرفت و بعدها به اجاره شهربانی و پس از تعطیل شهربانی در قبل از انقلاب از فیروزکوه تا بعد از انقلاب محلّ ژاندارمری فیروزکوه بوده است  ،آقای امیرحسینی یکی از فعّالترین شهرداران فیروزکوه محسوب میشد و در زمان ایشان آسفالت معابر به انجام رسیده و آب لوله کشی فیروزکوه به خانه ها آمد و سنگ بنای ساختن ساختمان  شهرداری در محلّ قبلی آن که از حاشیه های گورستان قدیمی و ماقبل اسلام شهر بوده است گذاشته شد و شهرداری از ساختمان استیجاری پدرم به آنجا نقل مکان نموده است

آقای امیرحسینی در اسفندماه دوسال پیاپی با بسیج نیروها و اجاره یکی از کامیونهای پدرم  با حضور در ارتفاعات هرانده و آب باریک تا امین آباد و چهل چشمه و در آوردن نهالهای جوان اورس با ریشه و انتقال به فیروزکوه با عشق و علاقه آنها را در خیابان و گوشه کنار فیروزکوه میکاشتند

برای من که در سنین نوجوانی بودم فعّالیّت آمیخته با عشق آقای امیرحسینی  فراموش ناشدنی است و فقط افسوس میخورم که چرا آقای شهردار بدون مشورت با اهل خبره و انجام مطالعات لازم مبادرت به قبول چنان زحمتی میکرد که از آن نهالها حتّی یک عدد هم سبز نشود؟

اصولاً تکثیر درختان اورس روش ویژه ای دارد که خارج از بحث من است ،

آقای شهردار زحمات زیادی کشیدند

اعتبار فراوانی از شهرداری هزینه شد

ابواب جمعی شهرداری تلاش فراوانی مبذول داشتند

نتیجه =صفر

ماحصل ریشه کن شدن قسمت زیادی از جنگلهای اورس ارتفاعات هرانده و امین آباد و چهل چشمه که از نظر کارشناسان محیط زیست از سرمایه های غیرقابل تجدید و بعنوان پدیده ارزیابی میشوند.

احمد یزدانی

@Ahmadyazdany

فیروزکوه با زبانی دیگر

استاد احمد یزدانی فیروزکوه را اینگونه خواند

نازنین ، زخمــی گُلِ زیبــــا وَ ای اوقـــاتِ تنگ

من که با صدها زبان خواندم تو را شهرِ قشنگ

بوده ای هـــم شَانِ تبریزی که گفتند شاعـــران

بودنِ نصفِ جهـــانِ اصفهـــان با اوســـت لَنگ

دردِ تو در سینــــه دارم ، از غمــــت دیوانه ام

هرکه آمد ،خورد از سفره وَ زد بر چهره چنگ

زخمـــیِ چنگیزِ تاتاری وَ خنجــــرهای دوســت

زخمِ کاریِ تو از نامـــــردمی باشـــد ، نه جنگ

ظاهــــراً از التیــــــامِ زخمهــــــایت گفتـــــه اند

طاقِ کَسری طعمـه ی آتش شد از چشمانِ تنگ

هــرکه با صِـــدق وصفا زد آستین بالا به شوق

در رَهَش سَـــدّی بنا کـــــرده سپس قُلّاب سنگ

گــــرچه کُشتندو به بَدمستی کبابت خـــورده اند

مطمــئن هستــم گـــــرفتــــارِ بلا هستنــدو ننگ

خـــــوش ندارد روحِ سرکش تا شَوَد هیچ انتقاد

خیر باشـــد انتقــادو هســـت جنس شیشه سنگ

پارک کـــوهستان به نرمــی گفت یزدانی ، ببین

فرقِ این بار اینکه ، فرزندان کَمَـــر بستند تنگ

گَـــــرمیِ بازار دلداران به چشـــــم مستِ یار

شاید این بار عاشقانش کـرده شهرت را قشنگ

احمدیزدانی(کوتوال)

لینک کوتاه :

بوی غربت

 شعری از آثار استاد سهراب مهیار

چه کسی دردِ مرا می فهمد

من که در فصل پریشانی دل 

در پیِ عاطفه سرگردانم

وَ دَمِ دکّه ی بی رونقِ عشق

نرخِ این شعرِ تَرَم را

همچنان می شکنند

بویِ غربت همه جا پیچیده

وَ من از غربتِ خود مینالم

ای شما مردمِ سرچشمه ی نور

که از آنسوی شفق می نگرید

می خواهم ،  قدمی رنجه کنید

وَ جراحاتِ دلِ غم زده را

التیامی بخشید

سفری در پیش است

سفری روحانی

وَ در آن وادی پر بیم و امید

چه کسی دستِ مرا می گیرد

تا به سرفصلِ افقهای سرآغاز بَرَد؟

استاد سهراب مهیار

shah shodan che asan

بنده شدن چه سخت است ، شاه شدن چه آسان

باختـــنِ به عشــــق اســـت ، بردنِ گـویِ ایمان

درکِ وقــــوف کـــــردن ، آمــــدنِ به مشعـــــر ،

جــــــز قـــــدمی نمـــــانَد تا به جنـــابِ شیــطان

سنــــگ نمیتــــوان زد ، جـــایِ کسـی به ناکس

سنگ بخــود بزن تا ، دیو شـــوَد هـــــراســـان

فــــــرق چــــه میکنـــد تا ، خیـره سَریم با خود

سلسله الــذّهب با سلسلــــه هـــــــای عـــــرفان

چشمـــــه ی نور بودن ، ســــاقیِ شــــور بودن

عیدو دِگَر بهانه است ،فطرو غــــدیرو قــــربان

احمد یزدانی

و بازهم برای فیروزکوه

و بازهم برای فیروزکوه

نازنین ، زخمــی گُلِ زیبــــا وَ ای اوقـــاتِ تنگ

من که با صدها زبان خواندم تورا شهرِ قشنگ

بوده ای هـــم شَانِ تبریزی که گفتند شاعـــران

بودنِ نصفِ جهـــانِ اصفهـــان با اوســـت لَنگ

دردِ تو در سینــــه دارم ، از غمــــت دیوانه ام

هرکه آمد ،خورد از سفره وَ زد بر چهره چنگ

زخمـــیِ چنگیزِ تاتاری وَ خنجــــرهای دوســت

زخمِ کاریِ تو از نامـــــردمی باشـــد ، نه جنگ

ظاهــــراً از التیــــــامِ زخمهــــــایت گفتـــــه اند

طاقِ کَسری طعمـه ی آتش شد از چشمانِ تنگ

هــرکه با صِـــدق وصفا زد آستین بالا به شوق

در رَهَش سَـــدّی بنا کـــــرده سپس قُلّاب سنگ

گــــرچه کُشتندو به بَدمستی کبابت خـــورده اند

مطمــئن هستــم گـــــرفتــــارِ بلا هستنــدو ننگ

خـــــوش ندارد روحِ سرکش تا شَوَد هیچ انتقاد

خیر باشـــد انتقــادو هســـت جنس شیشه سنگ

پارک کـــوهستان به نرمــی گفت یزدانی ، ببین

فرقِ این بار اینکه ، فرزندان کَمَـــر بستند تنگ

گَـــــرمیِ بازار دلداران به چشـــــم مستِ اوست

شاید این بار عاشقانش کـرده شهرت را قشنگ

احمدیزدانی

کوتوال

فیروزکوه

چــون پلنگی خفته در البــرز زیبا، شهرِ نور

پنجه بر ماه می کشـــد با شیطنت از راه دور

آسمـــانش آبی نیلـــی ، زمینـــش پرگیـــــــاه

دِرمنِـه* دازِه*کِماگـــوش* و کتیرا* و شعور

چشمه ها وتنگه هــا و قلعه ها و غــــارهــا 

مرتع و دشت و چراگاهی که می بخشد غرور

مـردمانی با سخاوت ،غـــــرقِ شـــورِ زندگی

چون نسیمی باطراوت ،مثــلِ آرامش فکـــور

پهنه ای گسترده ،پربرکت چنان خــوان خــدا

هرکه بنشیند به این سفره شَوَد مستِ حضور

با هوایش روحِ انسان می شود آئینـــه فـــام

چون هوای جنّت الماواسـت،خوشبو از عطور

لشکــــرِ تُورنه* به هنـگام جـــدال بی امــــان

می کند با سردیِ مخصوصِ خودغوغا به زور

پاک باشد آب و خاک و پاک باشــد ســرزمین

کرده اند هشتادو پنج اَختر دراین خِطّه ظهــور

هـــرکدامین منشا خیرو به مثــلِ یک گــوهـــر

داده انواع کـــرامـــت هــا به مردم  جور جور

می کنــــد طنّـــازی اکنــون در دلِ ایران زمین

بهــــرِ دیدارش بیاینــــــد از رهِ نزدیک و دور

گفـــت یزدانــی به خالق ،ای خدای مهــــربان

کن تو شهرِ اختران فیروزکوه ، از فقـــر دور  

پانوشت

*درمنه= جنسی از گیاهان شامل 200 تا 400 گونه گیاه از تیرۀ گل ستاره ای هستند که کُپّه های خوشه ای و گلهای معمولاً تلخ دارند و در مراتع فیروزکوه می رویند

*دازه= بوته ای است خاردار شبیه به گَوَن ،دارای گلهای بنفش و زیبا

*کتیرا= ترشّحات صمغی خشک شده حاصل از چندین گونه گیاه گَوَن است ،گونه های مولّد کتیرای گون گیاهان کوچک به ارتفاع زیر یک مترو بومی آسیای صغیرو ایران و سوریه و یونان است ،ایران بزرگترین صادرکننده کتیرا در جهان میباشد

*کماگوش = گونه ای نادر از قارچ چتری که در فصل بهاردرارتفاعات فیروزکوه در کنار نوعی گیاه بنام کَما(با فتح ک)در شرایط بسیار مناسب آب و هوائی و بارش باران می روید   

*هشتادو پنج اختر= اشاره به مدفن هشتادو پنج امامزادگان منوّر و مطهّر فیروزکوه

تورنه = باد محلّی مخصوص فیروزکوه

احمدیزدانی

کشتی و طوفان و دریا

امتحـــــانِ سخـتِ دوران با غــــم و اندوه و حِـــرمان

کینـــه جــــوئی هــــا فــــراوان،روزگارِ نابســــامـان

وقــتِ اشغــــالِ وطـــن ،بد مستی بدخواه و دشمن

وقتِ پرپر گشتــن گلهـــای لالــه ،یاس و سوســـــن

انفجـــــارِ شیمیـــــائی ،میــــن و خمپــــاره دمــــادم

مضــطــــــرب ،تنــهـــــــا و بیــکــــس بودنِ اولاد آدم

قصـــرشیرین قصــــرِ تلخ وموشکِ صــدّام و تهـــران

در جنــــــــــوب و غـــرب آواره زن و مـــردِ مسلمـــان

تا به کـــرمــــانشــاه ودزفــول و قـــم و تبـــریزو بانه

زیرِ آتشبـــارو میـــگ و مــوشــک و رزمِ شبـــــــــانه

از عَــرَب تا غــرب و امــریکای شیطان وحشیـــــــانه

هـم قســـم در قتلــگاه شیعیــــان از هـــــر کــــرانه 

یک نظــامِ نو به دنیــــــا پا گـــــــــرفت و بارور شـــد

زاده شــد نظــــم نوین از عمـــقِ فقهــی مومنـــانه

رنج هــــا بود از شهیـــدان ،پایمــردی هــــــا از آنان

بارور شد ،میـــوه دادو مستقــــر شـــد عالمـــــــانه 

دودِ آتـــــش رفــت در چشمــــانِ کـــورِ بانیـــانـــش

کـــورکــردو سوخت شیــطان را به وضعی ظالمانه

مبتلا گردیدبرخشم وخــروشِِ ملّتش لرزان وترسان

هـــرکه بر طبــلِ بدی کــــوبیدو عـــزمش دشمنانه

شیعـــــــه برپا کــــــرد با اذنِ خــــدا در زیــرِ آتــش

قلعــــه ی ایران بنــــا چـــون کـــوه در خاورمیـــانه

مـــانده بر جا این ســـخن از رهبـــرو پیرِ شـــریعت

همــــرهـیِّ با ولایــت با بصیــــــــرت ، زیــرکــانــه

کشتی و طـــوفان و دریا ،ناخـــدا مــــردی پشوتن

تا به مقصـــد مــــانده تنهـــا یکقـــدم اندر میــــانه. 

 Ahmad yazdany

 احمدیزدانی

قلعه ای از کهکشان

قلعه ای روی زمین از کهکشان ،فیروزکوه

جاری و بخشنده ی بر مردمان، فیروزکـوه

مهــــرَبانیِ مُــــداوم ، پایمـــرد و استــــوار

قلـــب تاریخ و بلنـــدِ آسمــان ،فیــــروزکوه

روحانی

روحانی

کارتو    بی نظیر ،روحانی

حرکتت بس خطیر ،روحانی

از  نژادِ  اصیل  ایــــــرانی

با شهامت ،  دلیر،   روحانی

حرف های تو جمله  بامنطق،

کرد دل ها اسیر ،    روحانی

عاقبت آب شد  ز گرما  ، یخ

تشنگان و کویر    ، روحانی

رفتی و آمدی  به  خوشحالی 

چشم ما و   مسیر،  روحانی

سال ها   فکر کردی و تدبیر

حرف حق درحریر ،روحانی

عاقلی ،  عالی و   مدیری تو 

درجهانی   شهیر،  روحـــانی  

احمدیزدانی(کوتوال) 

ظریف

بنام خدا

این شعر در تاریخ آذز ماه سال 92 بعد از برگزاری یکی از

 نشستهای 5+1و

 ایران و  در فیروزکوه و لب چشمۀ تاریخی ملّا 

اسماعیل (جدّ پدری اینجانب)واقع در مزرعۀ خانوادگی خنداب 

و زیر بارش برف 

  سروده شده است

عالَــــم زِ تو و ظِــــــرافَتَت حِیـــــران اســت

حِیــــرانی عالـــم زِ تو زیبــــاسـت ظــــریف

هستــی تو نمـــاینـــدۀ ایران، چـــون کـــــوه

هم صخره و هم چشمه،چه غوغاست ظریف

اِشتــون وَهمــــه دورو بَرَش وقــــــتِ نهــار

از دستِ تو خنـــدیده ،چه آن جاست؟ظریف

جمعنــــد  شیـــاطیــن همــه ، تو تنهـــــائی

کافیســـت خدا ، یقین همان جاست ظــریف

امّیـــدکه با دستِ پرو چهـــرۀ شــــادان آئی

چشـــمِ همـــه بر باندِ فــــرودگاست،ظـریف.

                                                          احمدیزدانی