تو ابتدائی و پایانِ هرسلام ، توئی

تمــــام عـــــالـــمی و عـــالمِ تمـــام تــوئی
ابـــد تــوئی ،ازلی تــو، وَ خـاص وَ عام توئی
فــــــــرشته ای تو ،زمـــانی به هیئـــتِ آدم
نشستـــه ای تــو وَ بــرپــائی و قیـام توئی
به ســــرزمیـــــن گنــــاه و به کشــــورِ گلها
به جستجــــویِ توام ،علــــمِ ناتمــــام توئی
ندیده دل بتوبستم،توعشـــقِ مـــن هستی
تمـــــامِ بُعـــــدِ زمــــــانی،مقــــام ونام توئی
به زیرِ بارِ گنـاهِ نکـــــرده قـــــد خــــم شــــد
خمیدگی و ســـــــروقامتی تو، مــــرام توئی
تمامِ طولِ شب و عرضِ روزِ مـــــن از توست
به جانِ من تو امیـــــدی ،صفـــای کام توئی
حـــکایتِ همـــــــۀ دیــده هــــــایِ دریــائی
سپیدۀ سحــری ، عمـــــق احتـــــرام توئی
به خود بخوان تو مرا ای عصــــارۀ هســـتی
تو ابتــــــدائی وپایان و هـــــرســــلام تـوئی
کفـــــــایتی تو برایِ تمـــــــــــامِ تنهــــــائی
کســــم تو ،بیکـــسی ام تو ،مرا امام توئی
تو شادی ام تو غمــم ،تکیه گاهِ من هستی
به وقتِ پریشـانی ام بیــــا،انسجــــام توئی
زمیـــــن تو زمـــــان تو تمـــــــام هستی تو
تولّــــدی وَ تو مـــــرگی وَ انهــــــدام تــوئی
بــه ذرّه ذرّۀ اجـــــــــزاءِ  کهکشـــــانهــــایت
نشانه ها توئی و روحِ هــــــر پیــــــام توئی
منم که سرکشی و کفــــــر غـــــارتم کرده
تو وحدتی ومـــــــوحّد ، تمـــــام و تام توئی
منم که بندۀ نفسم شـــدم ، خجل هستم
تو نورِ مطلق و دشمن به هر حـــــرام توئی
تو وحــــدتی به وجــودو تو جمـــعِ اضدادی
تو عشق و شورو صفائی،علی الدّوام توئی
احمد یزدانی