بیراهه

صد بار عمــل کاشتـــم و خوشـــه نچیـــدم

از خـــرمـــن بر باد  جــویی توشــــه نچیـدم

یک عمر نشستم به کـلاس سخــن عشــق

دیــــوانه تر از عــــاشــــق دیــوانه نـدیـــدم

آشفتـــه ام همــچون ســـر زلــف سیــه یار

از بوق  جهـان  جمله ی   آشفتـــه شنیــدم

عمریست لب چشمه ی حیوان و چو خضرم

جان دادم و جان از لب آن چشمـــه خــریدم

در راه کــــج عشــــق گــــران بار نشستـــم

بیـــراهـــه چـــو ره بود  به بیـــراهه دویدم.

احمدیزدانی