درباره من
تنگه ی واشی ام و گردنه ی حیرانم **
مستیِ نیمه شب و ذکرِ سحرگاهانم **
نازِ دنیایِ بَنانَم ، هنرِ فرشچیان **
شعرِ پروین و فروغم ، قدحِ قوچانم **
غزلِ حافظم و مثنویِ مولانا **
تختِ جمشیدم و چون گوشه ای از ایرانم**
مِی خوری باده فروشم ، دلِ عاشق دارم **
بنده ای منتظرم ، کولیِ سرگردانم **
بُرجِ میلادِ نگاهم به جهان انسانیست **
کوتوالم من و از خطّه ی کوهستانم **
(من احمدیزدانی هستم)
ادامه...
گل آمد به شاخسار وجود
ﺷﺪ ﺁﺏ ﺑﺮﻑ ﻭ ﮔﻞ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ
ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ
ﻣﺮﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻭ ﺑﯽ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺎﺩﻩ ﯼ ﻧﺎﺏ
ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﯾﺰﺵ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ
ﺑﻨﻮﺵ ﻣﯽ ﻭ ﺩﻭﺯﺍﻧﻮ ﺍﺩﺏ ﺑﮑﻦ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ
ﺑﺒﻮﺱ ﺳﺎﻗﯽ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﻋﻮﺩ
ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎ ﻭ ﻣﻮﺳﻢ ﻃﺮﺏ ﺍﺳﺖ
ﻭﺟﻮﺩ ﮔﻞ ﮐﻨﺪ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﯾﺰ ﺭﺍ ﻣﺴﻌﻮﺩ
ﺑﻪ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﯽ ﮔﻞ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﺒﺮ ﺗﻮ ﻟﺬّﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﻩ ﯼ ﻣﻌﺪﻭﺩ
# ﮐﻮﺗﻮﺍﻝ
دل ویران شده را میکنی آباد آقا
طلبیدی به حضورت شده ام شاد آقا
میکنم زلف پریشان سر میعاد آقا
سینه از یاد شما مملو و غم گمشده است
دل ویران شده را می کنی آباد آقا
بوی بین الحرمین آمد و آورد نشاط
دست و پا گمشدو دادم شده فریاد آقا
ساقی کوثر ابوالفضل علمدار آنجاست
سرو قامت که زند طعنه به شمشاد آقا
همه هستند به پا هست هزاران موکب
چشم عالم به نجف، مرکز امدادآقا
علی اصغر وَ علی اکبر زیبا هستند
همه جا حضرت زینب بشود یاد آقا
دل که عاشق شد و از مهر شما زندانی
دست و پا بسته ی مژگان شدو اِستاد آقا
مثل کاهی شده ام در کف طوفان بلا
اهل بیت و غمِ بیماری سجّاد آقا
میشود مشکل من با نگهت آب روان
جاری رود شما هستم و دلشاد آقا
کربلا تا به نجف عرصه گهِ عشّاق است
گره بر ابروی مولاست زِ بیداد آقا
احمدیزدانی
در استقبال از بیتی از جناب اقبال لاهوری
در استقبال بیتی از جناب اقبال لاهوری
هزاران سال در فکرت نشستم
تراشیدم ، پرستیدم ، شکستم
تورا با شیر مادر درک کردم
به لطفت از شب و گرداب جستم
به وقت نوجوانی ، وقت بازی
تو می بستی و منهم می گسستم
جوانی بودو وقت کامرانی
رها شد از زهِ عشق تو شصتم
میانسالی رسیدو چشم واشد
دوباره هرچه ریسیدم گسستم
کنون آمد زمان پیری من
به مرداب بلایا از تو رستم
تو قبلاً نقش جانم را نوشتی
موحّد بنده ای خالق پرستم
تمام های و هویم هست بیجا
تو را نشناختم ، خالیست دستم
کنون بازآمدم در درگهِ تو
در این درگاه عمری پای بستم
منم تسلیم امرت ؛ هرچه خواهی
بزن تیر بلا ؛ آماده هستم
فقط میدانم این را ، قرن ها من
تو هرچه داده ای نوشیده ، مستم
هزاران سال من در چرخه ی تو
تراشیدم ، پرستیدم ، شکستم.
#احمدیزدانی
http://telegram.me/ahmadyazdany
kootevall.blog.ir
بلبل شوریده
عـــرضِ سلام ، عـرضِ ادب نازنین
از غــــــم دوریِ تو هستــــم غمیــن
آمـــــدی و برده ای دل را ،ولــــــی
بازنگــــــردانده به مــــن همــچنین
دربــدرم در پـــــیِ گــــــم کــــرده ام
گــــاه هــــــوائیــــَّم و گـــه در زمین
گـــــرچــــه ندارم دل و بیــدل شــدم
شـــادم و خـــوشحال از عشقم یقین
گفــــت به مــــن عـاشقِ شوریده سر
لیــــلی خــود را تو چو مجنون ببین
بالِ من از شمعِ رُخِ عشق ســـوخت
تا کــــه شـــدم با گُـــلِ او همنشیــن
خـــــواند سحـــــر بلبـــلِ بیچـاره ای
از غــــــــمِ دوریِّ گُلــــش اینچنیـــن
چشــــــم بـه راهِ تــو، منــــم تــا ابـد
رفــــت به باد از تو تمــــامــــیِ دین
ایده و ایمـــــان و شــــرافــت توئـی
در قفســم بـــی تو ، بدان نازنیـــــن
احمدیزدانی
کوتوال