حضور

فکــــر کــــردند که در جمعِ شعورِ من و تو

عرصه تنگ است به میدانگهِ زورِ من و تو

شیشـــه هــــایِ درو دیوار شکستنـــد آنهـا

تا نتابیــــم و نبیننـــــد حضــــورِ مـــن و تو

بیخبـــر آنکـــه سخن از خِــرَدو تدبیر است

نیست زورِ من و تو ،حاصلِ شورِ من و تو

قلــــم و دفتـــــرِمــا حاضـرو ما غایب ، بِه

می نشینند به حسرت ســـرِ گــورِ من و تو.

احمدیزدانی