و بازهم برای فیروزکوه

و بازهم برای فیروزکوه

نازنین ، زخمــی گُلِ زیبــــا وَ ای اوقـــاتِ تنگ

من که با صدها زبان خواندم تورا شهرِ قشنگ

بوده ای هـــم شَانِ تبریزی که گفتند شاعـــران

بودنِ نصفِ جهـــانِ اصفهـــان با اوســـت لَنگ

دردِ تو در سینــــه دارم ، از غمــــت دیوانه ام

هرکه آمد ،خورد از سفره وَ زد بر چهره چنگ

زخمـــیِ چنگیزِ تاتاری وَ خنجــــرهای دوســت

زخمِ کاریِ تو از نامـــــردمی باشـــد ، نه جنگ

ظاهــــراً از التیــــــامِ زخمهــــــایت گفتـــــه اند

طاقِ کَسری طعمـه ی آتش شد از چشمانِ تنگ

هــرکه با صِـــدق وصفا زد آستین بالا به شوق

در رَهَش سَـــدّی بنا کـــــرده سپس قُلّاب سنگ

گــــرچه کُشتندو به بَدمستی کبابت خـــورده اند

مطمــئن هستــم گـــــرفتــــارِ بلا هستنــدو ننگ

خـــــوش ندارد روحِ سرکش تا شَوَد هیچ انتقاد

خیر باشـــد انتقــادو هســـت جنس شیشه سنگ

پارک کـــوهستان به نرمــی گفت یزدانی ، ببین

فرقِ این بار اینکه ، فرزندان کَمَـــر بستند تنگ

گَـــــرمیِ بازار دلداران به چشـــــم مستِ اوست

شاید این بار عاشقانش کـرده شهرت را قشنگ

احمدیزدانی

کوتوال

فیروزکوه

چــون پلنگی خفته در البــرز زیبا، شهرِ نور

پنجه بر ماه می کشـــد با شیطنت از راه دور

آسمـــانش آبی نیلـــی ، زمینـــش پرگیـــــــاه

دِرمنِـه* دازِه*کِماگـــوش* و کتیرا* و شعور

چشمه ها وتنگه هــا و قلعه ها و غــــارهــا 

مرتع و دشت و چراگاهی که می بخشد غرور

مـردمانی با سخاوت ،غـــــرقِ شـــورِ زندگی

چون نسیمی باطراوت ،مثــلِ آرامش فکـــور

پهنه ای گسترده ،پربرکت چنان خــوان خــدا

هرکه بنشیند به این سفره شَوَد مستِ حضور

با هوایش روحِ انسان می شود آئینـــه فـــام

چون هوای جنّت الماواسـت،خوشبو از عطور

لشکــــرِ تُورنه* به هنـگام جـــدال بی امــــان

می کند با سردیِ مخصوصِ خودغوغا به زور

پاک باشد آب و خاک و پاک باشــد ســرزمین

کرده اند هشتادو پنج اَختر دراین خِطّه ظهــور

هـــرکدامین منشا خیرو به مثــلِ یک گــوهـــر

داده انواع کـــرامـــت هــا به مردم  جور جور

می کنــــد طنّـــازی اکنــون در دلِ ایران زمین

بهــــرِ دیدارش بیاینــــــد از رهِ نزدیک و دور

گفـــت یزدانــی به خالق ،ای خدای مهــــربان

کن تو شهرِ اختران فیروزکوه ، از فقـــر دور  

پانوشت

*درمنه= جنسی از گیاهان شامل 200 تا 400 گونه گیاه از تیرۀ گل ستاره ای هستند که کُپّه های خوشه ای و گلهای معمولاً تلخ دارند و در مراتع فیروزکوه می رویند

*دازه= بوته ای است خاردار شبیه به گَوَن ،دارای گلهای بنفش و زیبا

*کتیرا= ترشّحات صمغی خشک شده حاصل از چندین گونه گیاه گَوَن است ،گونه های مولّد کتیرای گون گیاهان کوچک به ارتفاع زیر یک مترو بومی آسیای صغیرو ایران و سوریه و یونان است ،ایران بزرگترین صادرکننده کتیرا در جهان میباشد

*کماگوش = گونه ای نادر از قارچ چتری که در فصل بهاردرارتفاعات فیروزکوه در کنار نوعی گیاه بنام کَما(با فتح ک)در شرایط بسیار مناسب آب و هوائی و بارش باران می روید   

*هشتادو پنج اختر= اشاره به مدفن هشتادو پنج امامزادگان منوّر و مطهّر فیروزکوه

تورنه = باد محلّی مخصوص فیروزکوه

احمدیزدانی