و بازهم برای فیروزکوه

و بازهم برای فیروزکوه

نازنین ، زخمــی گُلِ زیبــــا وَ ای اوقـــاتِ تنگ

من که با صدها زبان خواندم تورا شهرِ قشنگ

بوده ای هـــم شَانِ تبریزی که گفتند شاعـــران

بودنِ نصفِ جهـــانِ اصفهـــان با اوســـت لَنگ

دردِ تو در سینــــه دارم ، از غمــــت دیوانه ام

هرکه آمد ،خورد از سفره وَ زد بر چهره چنگ

زخمـــیِ چنگیزِ تاتاری وَ خنجــــرهای دوســت

زخمِ کاریِ تو از نامـــــردمی باشـــد ، نه جنگ

ظاهــــراً از التیــــــامِ زخمهــــــایت گفتـــــه اند

طاقِ کَسری طعمـه ی آتش شد از چشمانِ تنگ

هــرکه با صِـــدق وصفا زد آستین بالا به شوق

در رَهَش سَـــدّی بنا کـــــرده سپس قُلّاب سنگ

گــــرچه کُشتندو به بَدمستی کبابت خـــورده اند

مطمــئن هستــم گـــــرفتــــارِ بلا هستنــدو ننگ

خـــــوش ندارد روحِ سرکش تا شَوَد هیچ انتقاد

خیر باشـــد انتقــادو هســـت جنس شیشه سنگ

پارک کـــوهستان به نرمــی گفت یزدانی ، ببین

فرقِ این بار اینکه ، فرزندان کَمَـــر بستند تنگ

گَـــــرمیِ بازار دلداران به چشـــــم مستِ اوست

شاید این بار عاشقانش کـرده شهرت را قشنگ

احمدیزدانی

کوتوال

کشتی و طوفان و دریا

امتحـــــانِ سخـتِ دوران با غــــم و اندوه و حِـــرمان

کینـــه جــــوئی هــــا فــــراوان،روزگارِ نابســــامـان

وقــتِ اشغــــالِ وطـــن ،بد مستی بدخواه و دشمن

وقتِ پرپر گشتــن گلهـــای لالــه ،یاس و سوســـــن

انفجـــــارِ شیمیـــــائی ،میــــن و خمپــــاره دمــــادم

مضــطــــــرب ،تنــهـــــــا و بیــکــــس بودنِ اولاد آدم

قصـــرشیرین قصــــرِ تلخ وموشکِ صــدّام و تهـــران

در جنــــــــــوب و غـــرب آواره زن و مـــردِ مسلمـــان

تا به کـــرمــــانشــاه ودزفــول و قـــم و تبـــریزو بانه

زیرِ آتشبـــارو میـــگ و مــوشــک و رزمِ شبـــــــــانه

از عَــرَب تا غــرب و امــریکای شیطان وحشیـــــــانه

هـم قســـم در قتلــگاه شیعیــــان از هـــــر کــــرانه 

یک نظــامِ نو به دنیــــــا پا گـــــــــرفت و بارور شـــد

زاده شــد نظــــم نوین از عمـــقِ فقهــی مومنـــانه

رنج هــــا بود از شهیـــدان ،پایمــردی هــــــا از آنان

بارور شد ،میـــوه دادو مستقــــر شـــد عالمـــــــانه 

دودِ آتـــــش رفــت در چشمــــانِ کـــورِ بانیـــانـــش

کـــورکــردو سوخت شیــطان را به وضعی ظالمانه

مبتلا گردیدبرخشم وخــروشِِ ملّتش لرزان وترسان

هـــرکه بر طبــلِ بدی کــــوبیدو عـــزمش دشمنانه

شیعـــــــه برپا کــــــرد با اذنِ خــــدا در زیــرِ آتــش

قلعــــه ی ایران بنــــا چـــون کـــوه در خاورمیـــانه

مـــانده بر جا این ســـخن از رهبـــرو پیرِ شـــریعت

همــــرهـیِّ با ولایــت با بصیــــــــرت ، زیــرکــانــه

کشتی و طـــوفان و دریا ،ناخـــدا مــــردی پشوتن

تا به مقصـــد مــــانده تنهـــا یکقـــدم اندر میــــانه. 

 Ahmad yazdany

 احمدیزدانی