با قرآن

هرچه کردی یا که گفتی با تو تا پایان کار

نقش آن در بوم جان تو همیشه ماندگار

باز میگردد به تو محصول فکر و ذکر تو

داده قرآن را خدا تا بسته آیاتش به کار

کرده نازل بر رسول الله خداوند بزرگ

با عمل بر آیه هایش می کند شادی نثار

جانور فرق بزرگش با بشر در معرفت

معرفت یعنی که باشی بندهٔ پروردگار

بندگی کردن بُوَد اجرای دستورات دین

مدّعی بسیار و اهل معرفت انگشت شمار

ای خوش آن جانی که پابند کلام خالق است

وقت سختی،راحتی،می گیرد از قرآن قرار

این کتاب آسمانی امر و فرمان خداست

جای آن در سینه ها باشد نه هر گوشه کنار

تحت تعقیب قوای مرگ و فرصت ها کم است

می کند لطف الهی طالبش را دینمدار

بوده بیداری هرکس میوهٔ اعمال او

روز و شب هم گفته آید کج نگردد استوار

شیخ و شاهد هر دو ابراز هدایت میکنند

هادی مردم بود با نفس خود در کارزار .

هفتۀ دفاع مقدّس

موسِــمِ مهـــر آمدو مــــاهِ تجـــاوز رسیـــد

خارِ بدی بر دلِ معــــرِفـــت و حــق خلیـــد

نقشــۀ شیـــطان ببیـــن،مهــــرۀ دیوانه ای

دستِ ستم شد وَ گُل از گِلِ همســـایه چیـــد

ریشـــۀ مــــن افلقی،قدرتِ مــــن بیکـــران

پاره نمـــود عهدو شرط،چشم جان ظلم دید

گفـــت به تهــــران بُوَد وعــــدۀ دیدارِ مـــا

بت شکـــن مسلمیـــن ،کــوهِ تنـــاور شنیـد

بود وجــــودش امیــــد ،دادبرآوردو گفـــت

دزدِ فــــرومـــایه ای ، سنــگ پراندو پـرید

هســت دفــاع واجبِ پیرو جوان ،مردو زن

شیعــه به تاریخِ خــود ،رنگِ مـــذلّــت ندید

مــا که دفاع میکنیــم،هرچه شود دلخوشیم

گر بِکُشیم ،شادمــان،کشته شَویم ار ،شهید

گشت بسی خون و خشم ،جاریِ اروند رود

هســـت دمــــاوند کـــوه ، محبسِ دیوِ سفید

این قلم و دفترم ،عاجـــزِ از گفتــــن اســت

کشورِ صاحب زمـــان ،رنگِ نشستـــن ندید

هـــرچه لغـت دیده ای ،یاکه شنیدی زِ بغض

واژه ی وحــدت شــــدو لطــفِ الهی چکیــد

خونِ شهیـــدان ثمـــر داد ســـر انجـــام ، تا

لاله ی گلگـــون زِ خاکِ شهـــدا بـــردمیــــد.

(کوتوال)