هفتۀ دفاع مقدّس

موسِــمِ مهـــر آمدو مــــاهِ تجـــاوز رسیـــد

خارِ بدی بر دلِ معــــرِفـــت و حــق خلیـــد

نقشــۀ شیـــطان ببیـــن،مهــــرۀ دیوانه ای

دستِ ستم شد وَ گُل از گِلِ همســـایه چیـــد

ریشـــۀ مــــن افلقی،قدرتِ مــــن بیکـــران

پاره نمـــود عهدو شرط،چشم جان ظلم دید

گفـــت به تهــــران بُوَد وعــــدۀ دیدارِ مـــا

بت شکـــن مسلمیـــن ،کــوهِ تنـــاور شنیـد

بود وجــــودش امیــــد ،دادبرآوردو گفـــت

دزدِ فــــرومـــایه ای ، سنــگ پراندو پـرید

هســت دفــاع واجبِ پیرو جوان ،مردو زن

شیعــه به تاریخِ خــود ،رنگِ مـــذلّــت ندید

مــا که دفاع میکنیــم،هرچه شود دلخوشیم

گر بِکُشیم ،شادمــان،کشته شَویم ار ،شهید

گشت بسی خون و خشم ،جاریِ اروند رود

هســـت دمــــاوند کـــوه ، محبسِ دیوِ سفید

این قلم و دفترم ،عاجـــزِ از گفتــــن اســت

کشورِ صاحب زمـــان ،رنگِ نشستـــن ندید

هـــرچه لغـت دیده ای ،یاکه شنیدی زِ بغض

واژه ی وحــدت شــــدو لطــفِ الهی چکیــد

خونِ شهیـــدان ثمـــر داد ســـر انجـــام ، تا

لاله ی گلگـــون زِ خاکِ شهـــدا بـــردمیــــد.

(کوتوال)