حضرتِ پاک و شریف ،ای گلِ ما ،اسماعیل(ع)

حضرتِ پاک و شـریف ،ای گُلِ ما ،اسماعیل(ع)

آبروی قلــــم و دســــــتِ شفــــا ، اسمــاعیل(ع)

صخره در بندِ تو ،کوه حبس زِ تو ،اسماعیل(ع)

تکیه کرد هـرکه به تو خاست زِنو ،اسماعیل(ع)

مـــــردو زن جمـــلگی هستنــد کمـــربسته ی تو

عـــاشقــــاننـــــد پنـــاهنـــــده وَ وابستــــه ی تو

هــــرخـــرابی که به تو رو بِکُنــــد آباد اســـــت

شُـــــده زندانیِ حـــق هـــــرکه زِ تو آزاد اســت

قـــــرن هــــا آمــــدو مـــاندی تو و خاک قدمـت

ریـزه خــــوارانِ تــو دیـدند عـــطا و کــــرمـــت

خـــادمیــــن تـو ز ادوار کهــــــن تــا امــــــروز

همگـــی معتقـــــدِ معجـــــزه هــــایِ تو هنــــوز

زائراننــــد همـــــه کَفتـَــــرِ جَلــــــدِ حـــــرمـــت

باز درهـــــایِ بهشــت اســـت به مُهـــرو قلمـت

ماجــــرایِ سفـــــرِ رو به خـــــراســـــانِ بزرگ

شده خـــونین ز ستمـــکاری مـــامونِ چو گُرگ

قصــدشان ضـــربتِ بر پیکـــــرِ اســــلامِ بزرگ

مـــــانده تا روزِ قیــامــــت ز شمــــا نـام بزرگ

بــا بـــرادر و پــــدر کـــــــرده تحمّــــــل دوران

پــدری پـاک تـر از گُل ،همـــه عمــــرش زندان

هـــــرستــــم بود شمـــــا دیده از آن نامــــردان

دست آلـوده به خــون ،ظاهــــرشان از خــوبان

هـــــرکه بــــر آلِ پیمبـــــر ستــــم و ظلــم نمود

رفت در قعـــرِ جهنّـــــم و در آن ظلــــم غنــــود

بــــس گلِ نازو لطیفـــی که در این بستـان است

تا به خاکِ قدمت کرد طـــواف از خـــود رســت

گـرچه از مـــرقدتان تا به خــــراسان دور است

ســرعــتِ بویِ گل از فاصله ها چون نور است

هـــرکه قصـــدش عتبــات است و حریمِ محبوب

حَــــرَمِ توســت ســـرآغازو سـرانجام ،چه خوب

زائــرانی کـــــه بــه پـــابــوسِ بــرادر رفتنــــــد

بوده چـاووشی اشان از حــــرمت ، سرمستنـــد

نورِ درگــــاهِ شمــــــا از دل و جــــانِ آنهـــاست

هــریکی پرچمی از کـــاخ و بزرگیّ شمــــاســت

هســــت از گنبــــدتان بارقــــه ی شعـــــر وزان

گـل و گلدستـــــه ی ایوانِ شمــــــا مهـــــروزان

هـــرچه یاس اســـت به یک دیدنتان برباد است

از گلِ مهـــــرِ شمـــــا خــــاطــره ها دریاد است

گفتـه شـــد از پـــدران با پســـــران تا امـــــروز

هـــــرکسی بســـت دخیـــلی به شما از سر سوز

دسـت خالی نه که با دســــتِ پراز یاری رفــــت

مشکلـــش حــل شـــدو با بارِ سبکبـــاری رفـت

صبحگاهـان که به رودِ تو طـــراوت جاریســـت

چاره ی درد فقـــط یک نگــــه از تو ، کافیسـت

بـرکــــــتِ داده ی از سویِ خــــدا بر شهـــــری

تو همـــــان کــــوهِ بلنــــدی که زِ پستی قهــری

هـــرکــه دستــــش به تو و دامـــــن تو آویـــزد

هـــــرچـــه خیــراست زِ دست تو به پایش ریزد

آمــدی، شد دگـــر از عـــرش به مـــا آمــدو شد

از همین رو همـــه ی شــــرّو بلا از مــــا شـــد

هـــــرکه آویخـت به کُنــــجِ درو دیــوارِ شمـــــا

دیــد از بخشــشِ دستــــانِ شمـــــا ،معجــزه ها

طـوطیـــا خـــاکِ رهِ توســـت که بر دیده کشیــم

انتـــظارِ فـــــرج از حضــــرتِ نــادیــده کشیــــم

از شمیــــمِ خـــوشِ پیمــــانه ی مهــــدی مستیم

منتظــــــــــر بر نگهـــــــی از طـــرفِ او هستیم.

احمدیزدانی(کوتوال)

firouzkooh

قطعه ای از آسِمان رویِ زمینی ،شهــــــرِ نور

مهدِ مهرو معرفت ، فیروزکوه ، شهـــرِ غــــرور

قلعه ها وُ صخره هایت مثلِ مـــردانَت اصیـــل

قُلّــه هــایت بانوانِ باحیـــا ، زیبـــــا ، چــو حور

بستـــه از دیوِ سفیــــد اسفنـــدیارانِ تو دست

اختــرانی بس شجاع از سینه ات   کرده ظهور

بــوده ای دروازه ی ری از زمـــانهــــای کهـــن

جـــان پنـــاه بودی برایِ مردُمـــــانِ ضــــدِّ زور

در تو وَشتین* خفته از دیمه* گوهرها در دلش

چشمِ بیــــدارِ زمیـــن بودی ، نگهبــــانِ عبـــور

در همــــه دوران نبــــودی تو تیـــــولِ این و آن

مستقلّ و سربلندی ،چارفصلـــت جـــورِ جـــور

زیستـگاهی بس تمــــاشائی زِ دورانِ  عَتیـــق

صبحگاهِ تنگــــه واشی*عصــــرِ زیبـــایِ لَـزور*

خفتـــه در آغـــوشِ تو آرام انســـانهـــــایِ پاک

حضــرت اسماعیلِِ* تو ،تابنده اختر ، پر سُــرور 

خاکِ پاکـش شیعیان را چون بقیعی دیگر اسـت

می درخشــد ، در رکابش رود میرقصـد به شور

معـــرفت مــی بارد از آن آستـــان و آسمـــــان

زائــران در پـــای بوسنــــد از رهِ نـــزدیـک و دور

هســت رودافشـــانِ تو بیت الــمقــدّس ، نازنین

گــرچه ماند اکنون جدا ،می یابد او قطعـاً حضور

گفــت یزدانی بــه عـــالـــــم با تمــــــامِ بـاورش

بازمیگــــردد پرستـــــو ، نیسـت روزِ وصـــل دور .

احمدیزدانی

کوتوال

پانوشت

*وشتین=منطقه ای باستانی در فیروزکوه

*لزور=از روستاهای زیبای فیروزکوه ونمونه در کشور

اسفندیاران= از طوایف اصیل فیروزکوهی

شجاع= از طوایف اصیل و کنایه از جناب دکتر شجاع رئیس اسبق دانشگاه آزاداسلامی فیروزکوه و اکنونِ رودهن و از شخصیّتهای علمی مطرح در جهان

حضرت اسماعیل=برادر حضرت رضا(ع)و فرزندامام هفتم حضرت موسی ابن جعفر(ع) که مدفن پاکش در فیروزکوه محل زیارت شیعیان وعاشقان اهلِ بیت علیهم السّلام میباشد.

رودافشان= از روستاهای فیروزکوه که اخیراً به شهر دیگری واگذار شده است.

http://www.deemeh.blogfa.com

kootevall.blog.ir

kootevall.blogspot.com

kootevallekhandan.blogspot.com

balengah.blogspot.com