فیروزکوه

اشعار احمدیزدانی

فیروزکوه

اشعار احمدیزدانی

بیمعرفت


بی معرفت یعنی چه؟ اصلاً مــــن نمی فهمــــم


بوی خیانت را که مــــن اصــــلاً  نمی فهمــــم


خر هرکجا باشــــد ســــوارش می شـــــود آدم


باید نشد خر ،خرنشد هــر لحظــــه و هــــر دم


تازه ،طمــــع را هم نبـــــاید کـــــم گرفت اصلاً


دارد طمع نقش مهـــــم در این میـــان قطعــــاً


اوّل که چشمت را به چشــم مســـت می دوزی


می بخشی از خرمن به نازش ،بعد می سوزی


وقتی گــــره را میگشــــائی ،دکمـــــه را با هم


داری طمع حتماً ،یقینـــــاً ،مـــــن نمی فهمــــم


وقتی که تیپــــا خــــوردی و دادی تو لو دامـن


آن وقت دنیا جنـــــگل و عشــــقِ تو اهریمـــن


در طـــول تاریخ اینهمــــه مـــــردم نفهمیــــدند


هستی تو عـــــاقـــل ،باقی مــــردم نفهــم بودند


بـایـد بیــــاید طــالـــــــب گـــل ، گـــل بیفشــــاند


تا روی چشمـــــانـــش نهـــد ،دامــــن برافشاند

(کوتوال خندان)