روئین تن تهمت

اشعار احمد یزدانی:

از ابر بارانی سیاهتر روزگارم

روئین تنِ تهمت منم ، اسفندیارم

چون جاده های خاکیِ در دور دستم

سر در گریبانِ وجودِ خویش دارم

هرلحظه ام سرشار از رازی نگفته

در خطّ دشمن با غرورم رهسپارم

بیگانه ای محزون میان آشنایان

چون معبدی متروکه زیر سنگسارم

تیک تاکِ ساعت همدم تنهائی من

شاه لیرِ ماتِ در میان کارزارم

تنها امیدم عشق هستی ،رو بمن کن

حرفی بزن مستانه در راهت غبارم

در انتظارت تا به آخر می نشینم

من سالها در انتظارِ انتظارم .

@ahmadyazdany

kootevall.blog.ir