دشمنی

همه گفتند زِ دشمن وَ بدی ،مـــن این بار

سخنی تازه بگــــویم زِ بدی ای هـــوشیار

گر خدا از کَــرَمَش گوشـــۀ چشمی بکنـــد

کارِ بد خوب شـــود از نفـــسِ حضرتِ یار

از زمانیکـه امــام آمـــدو درگیــــر شــــده

شـــدحکایت زِ شمـــارش به درَو پر آمـار

همـــه گفتیـــم و شنیـــدند در عالــم با جار

مـــرگ بر دشمــنِ خائن وَ ستمکارو شرار

مــــن نگــــویم بدو اندازه نگــــه میـــدارم 

صبرکن ،حرفِ مرا گوش بکـــن آخـــرِ کار

کـــن قضـــاوت به حقیقت و به منطـق بنگر

گنـــج هـــا خفتـه به مخروبه ی پشتِ دیوار

دشمنی کـــرده به مــا ســام و سناتورهایش

رشـــد کــردیم و شــدیم هم قدِ او در هر کار

هر چـه از جاده به در شد وبه گیرش افزود

ما قـــوی تر شده او ماند به گِل چون کَفتــار

سالها این کِش و قوس وزدوخوردِ دو طرف

همـــه برمـــا شــده سودو شده بر او خونبار

کِی به دنیــا سخــن از کشـــورِ ما بود وکجا؟

شـــده اکنـــون به جهـــان نام زِ ایران پر بار.