فیروزکوه

فیروزکوه

اشعار احمدیزدانی
فیروزکوه

فیروزکوه

اشعار احمدیزدانی

تقدیم به کنگرۀ شهیدان

 

در کنگرۀ مهــــرِ شهیــدان هستیم 

از باده زنانِ مستِ قــــرآن هستیم 

هستند به مــا نظاره گــر،ما بیــدار 

با عطرِ حضورشان همه پایِ قـرار 

هرخیر که می وزد زِ آنهـــا باشــد 

اینجاست زمیــن، حبـــوط بالا باشد 

اینجاســـت گــذرگاهِ ستــاره با مــاه 

اینجاست حضورِ رُخِ مهتاب به چاه 

اینجــاســت تلاقیِ جهنـــّم وَ بهشـت 

اینجاست که خونشان از آن ساخت بهشت 

اینجاست که بخشند به کاهی ،کوهی 

اینجاست که حق دیده شود با هوئی 

اینجاست سرِ مرزِ سعـــادت ، خوبی 

اینجاست که شمشیر شـــــود اَبروئی 

اینجاست که هرحرف هنر میگـــــردد 

اینجاست که هر کِشته ثمر میگــــردد 

اینجاســـــت نظــــرکـــردنِ بر وجه الله 

اینجاست هنـــرکـــردنِ مـــردانِ خـــدا 

اینجاست همان نقطــۀ پاک و میـــزان 

اینجـــاســـــت قدمــــگاهِ تمــــامِ پاکان

اینجاست به پا کنگره از عرش کنون

اینجاست که حیران شده هرعقل زِخون 

برپاســـت اگـــر حقّ و تجاوز مُــــرده 

با نــور، شهیـــــد تیـــره گی را بــُرده 

شکراست وظیفه ای که یزدان فرمـود

کردند عمل، به آنچه ایشـــان فـــرمود 

ای شاهدِ ما  ، به روزِ محشر مـــددی 

ای خالق ما  ، به صفرمان ده عــددی 

دستانِ تهی، ولی به دل عاشــقِ حــق 

عاشق شده عذرا صفت و وامــق حق 

وام است به گردن و همــــه مدیونیــم 

بر خونِ شهیـد عاشـــق و مفتـــونیــم 

شاکر به حضورِ نور گــــردان مـــا را 

ای حضرتِ حق، شکور گردان مــا را

تـــا زنـــده کنیـــــم نــام و یاد شهـــدا

آباد شـــود ز مــــــا ستـــــادِ شهــــدا

عشقنــد وَ خونِ پاکِشـــان ،یک عالــم 

برخونِ شهید هــرچه بنویســـم ، کـــم

ما جرعه زنانِ کویِ ایمـــان ،مَستیــم

تا وقتِ ظهور پایِ پیمـــان هستیــــم.

  احمدیزدانی(کوتوال))