برای دل عزیزی که در خیابانهای شهرم با او آشنا شدم

با تصادف کمرو پا وَ سرو دست شکست

پدرش مُردو غمش دست و دلِ او را بست

پدرش بودو عمو  با پسرش هم بودند

همه مردند ، فقط اوست که از حادثه رست

درس خواندو شده مدرک فقط از آن سودش

رفت تا نقطه ی مطلوب و سپس بیکار است

گفت ،ایکاش که میمردم و با مُردنِ خود

میشدم راحت از این زندگیِ سخت که هست

گفت با زمزمه ساقی به اسیرانِ غمش

نگُشائید شما قفلِ دلِ بنده ی مست؟؟؟