طنز شیر و شغال

شیری به ملاقـــاتِ شغــــالـــی بیعــــــار

تا دفتــــــــرِ او رفــــــت بــرای یک کـار

اوضـــــاعِ زمــــانه بود وارو وَ شغــــال

شـــــد مصـــدرِ کارو بارِ جنگل وَ شکار

در پشـــــــــتِ دَرِ اطـــاقِ او ، واویـــــلا

اربابِ رجــــــــوعِ بــی شمـــــــارو آزار

تعــریفِ همــــه شغـــــال بودو هنـــرش

حیــــرانــــیِ شیــر ، بینهــــایت ، بسیار

یک تابلو به در نصب که در آن میگفت

تشــــــــریف ندارد از فـــــراوانــــیِ کار

خنــــدید جنــــابِ شیــرو با تندی گفـــت

باید کــــه بمیرم از چنین غـــم ، صدبار

دنیاست به بیوفــــائی اش معروف است

ای تف به زمـــــانه ای چنین لاکــــردار

وقتی که خودش نیست گرفتــار است او

با جــــنّ و پری میکنــــد اکنـــون دیدار

باید که بفکـــر خشتکــــی دیگـــــر بود

او نیســــت برای پای مـــاهــا شلــــوار